umudunu kaybetme

başlık bir filmden çalıntı.(will smith)çok güzel bir filmdi. Ben yine hüngür hüngür. Yapacak bir şey yok ben böyleyim. Konuya dönüyorum öhü öhü(hani ciddileşmek için böyle yaparlar ya haha:))neyse dönüyorum. fark ettiniz sanırım toparlayamayınca geyiğe vurdum. ''UMUT'' insan için özel bir kelime olmalı. Benim için öyle en azından. Ben umutsuz yaşayamam. Belki yanlış belki boşa bilemiyorum fakat sonuç umutsuz yaşanmaz. ben beş sene boyunca Manavgat'a gidip geldim. çok zordu benim için sabah erken kalk 2 saat otobüste tıkır tıkır ,bir de muavinin gereksiz sohbet çalışmaları, benim sürekli uyumaya çalışmam. Çoğu kez yanımdakinin omzuna yatmaya beş kala uyanırdım ,yazık yanımdaki de beni uyandırmamak için kasılıp oturur sonuç utanma tabi:)O yüzden çok yorulurdum.ve hep buraya gelmek isterdim. ben her tayin döneminde umutlanırdım, bu sefer olacak diye hep olmadı:) ben yine de umudumu kaybetmedim. sonrada izine ayrıldım. amaann çıkmayacak dedim umudum kalmamıştı artık derken çattt norm kadro fazlası oldum ve hiç tayin olayı yokken bir fırsat doğdu. ben artık 10 dk. yol yapıyorum. yani uyumayı bırakın, gözümü kapamadan eve geliyorum. genelde ben umutlanırım ,sonra vazgeçerim istediğim olur. yine de vazgeçmemek lazım. zaten bende yürekten vazgeçmiyorum soranlara (yalandan)olmaz diyorum, oluyor. her zaman da olmuyor. ''umut yolun ışığı.'' ışığını kaybetmek istemezsen umudunu da kaybetmeyeceksin. şimdi umudum kaliteli, huzurlu, mutlu, sağlıklı yaşamak. aslında içimde babam için bir umudum var. yani dilek gibide olabilir. bir sıkıntısı var. onun bir an önce kurtulmasını umut ediyorum. o da olacak biliyorum çünkü BENİM HALA UMUDUM VAR!